ای دیکتاتور بترس از خشم ملت که هنگام شعله‌ور شدن، حتا می‌تواند درهای بزرگترین شکنجه‌گاه‌هایی، همچون اوین و باستیل را به‌آسانی بگشاید. دو عکس اول از سه تصویر زیر، یاد‌آور شور انقلابی مردم بپا‌خاسته ایران است در سال ۱۳۵۷که به باور من دیری نخواهد پایید این صحنه‌ها دوباره تکرار خواهد شد و عزیزان ملت که دربند جنایتکاران هستند، همچون زید‌آبادی‌ها و نسرین ستوده‌ها را یکی پس از دیگری بر دوش و در آغوش مردم آزاد خواهیم کرد. در صورت تصرف دوباره اوین، باید نگذاریم که آنرا به‌عنوان یک زندان جدید برای نسل‌های آینده بازسازی کنند، همانگونه که نشانی از زندان باستیل پس از انقلاب فرانسه باقی نماند. همگان آگاهند، باستیل زندان بزرگی بود در پاریس که بسیاری از مخالفان دولت و سلطنت در آن زندانی بودند. این زندان با یورش مردم در ۱۴ ژوییه (جون) ۱۷۸۹ سقوط کرد. مردم خشمگین و انقلابی، باستیل را به آتش کشیدند (تصویر سوم) و برای همیشه آن را از بین بردند، آنچنان که امروزه از آن، تنها میدان بزرگی به نشانه پیروزی باقی است. براستی سوال اینست که چرا اوین پس از تصرف در سال ۱۳۵۷ توسط مردم، به عنوان زندان ادامه حیات داد، اما زندان باستیل با همه عظمتش دیگر وجود ندارد؟
ای دیکتاتور! ما ملت، اینبار زندان اوین را بر سرت خراب خواهیم کرد
فتح زندان اوین - ۱۳۵۷ شمسی
تصرف زندان اوین و آزاد کردن زندانیان سیاسی - ۱۳۵۷ شمسی
صحنه‌ای از تصرف و به آتش کشیدن زندان باستیل توسط انقلابیون فرانسه - ۱۷۸۹ میلادی
